We wijzen te vaak naar elkaar

We wijzen te vaak naar elkaar. Een romantisch beeld hebben we nog steeds bij een liefdesrelatie, net zo als we dat bij het krijgen van kinderen hebben. We zien Instagram plaatjes voorbij komen, die door ons telefoon scherm spatten. Dan denk je, dat wil ik ook!

Ik wil net zo als wat ik op het plaatje zie, die romantische relatie. Zo er in gaan staan, heb je bij voorbaat de relatie met een eventuele toekomstige partner om zeep geholpen. Kunnen wij, van Liefdesbreuk je alvast meegeven.

Maar hopen dat die toekomstige partner het snel door heeft en je gedag zegt. We wijzen te vaak naar elkaar, dat de relatie, zoals we het willen voelen er helemaal niet is. Dat ligt uiteraard aan de ander. Het ligt nooit aan onszelf.

Geen enkel lampje dat eens zou kunnen gaan branden, dat je zelf ook er een aandeel in hebt. Verwacht je nu echt dat Instagram plaatje van je relatie? Denk je nou werkelijk dat dat de realiteit is?

Het lijkt op een gedachtegang van sommige mensen, die zeggen. Nee joh, melk komt niet van een koe, dat koop je in de supermarkt. Ze bestaan, ja echt, mensen die zo denken. En weet je, dat mag, maar ga dan niet denken dat je een relatie in stand kunt houden.

Daar heb je toch wel enig gezond verstand en realiteitszin voor nodig. Ontbreekt dit, ga je wijzen naar de ander. Want je bent tenslotte de relatie aangegaan, om dat magische Instgram plaatje te kunnen gaan voelen.

Laat dat gevoel nu helemaal uitblijven. Wie krijgt de schuld? Je partner, je verwacht namelijk van de ander dat die je alles geeft om het te voelen. Dus gaan we klagen, zeuren, wijzen, verwijten neerleggen. Alles, maar dan ook alles ligt bij de ander.

Dit zijn de meest destructieve relaties die je bedenken kunt. Elkaar alleen maar van alles verwijten. Nooit een fatsoenlijk gesprek, of een gezonde discussie. Er ontbreekt namelijk iets, voelen van dat plaatje wat de een voor ogen heeft.

Weet je, je kunt er om vragen, over klagen, je kunt het zelfs laten zien aan de nader, jij gaat het toch echt never nooit voelen. Al heeft de nader potten vol geld, overlaad de ander je met dure cadeaus, je voelt het niet.

Je blijft wijzen naar de nader, dat het aan de ander ligt. Die kan in jouw ogen nooit iets goed doen, wat die ook doet. Kun je voorstellen dat die ander er op een gegeven moment helemaal klaar is. Dat die op een gegeven moment zegt, zoek het maar uit.

En aan wie ligt het dan? Aan de ander. Met zulke personen is geen relatie te beginnen. En toch zie je ze tegenwoordig om je heen gebeuren. Worden wij van vrije Seks geconsulteerd. Ik ben geblokkeerd, komt de ander nog terug? Heeft die nog gevoelens voor mij? Gaat die spijt krijgen en inzien wat die mij heeft aangedaan? Volgt de ander mij op Instagram?

Weet je, vragen die heel veel zeggen. Deze persoon leeft in een grote illusie en zal nog heel veel relaties de revue laten passeren, voordat die er achter komt, dat al de verwijten naar een ander, niets met liefde te maken hebben gehad.

Daarbij ook nog nooit zelfbewust volwassen geworden. Geleerd dat het leven geen plaatje is, maar dat je zelf aan de slag moet er een plaatje van te maken.