Ze vindt alles tof aan hem behalve één ding

Ze vindt alles tof aan hem behalve één ding. Ze hebben elkaar ontmoet aan het begin van de coronatijd, de vonk sloeg direct in en twee jaar genoten ze intens van elkaar. Ze waren altijd bij elkaar thuis, uitgaan kon niet. En in deze periode zijn ze echt van elkaar gaan houden en samen een relatie gestart.

Toch hing ze aan de bel bij een therapeute van Vrije Seks en wel om de volgende reden. Toen eenmaal alles begon te normaliseren, gingen ze uiteraard ook met zijn tweeën heerlijk op stap. Etentje hier, kroegje daar, een festival. Vrienden bezoeken.

En toen begon haar iets op te vallen. Zodra er meer mensen in hun omgeving aanwezig waren, was ze hem kwijt. Zelfs al zat hij naast haar. Zijn interesse voor andere vrouwen, die te observeren, te bekijken, gesprekken mee aan te knoppen, vindt ze mateloos irritant.

En nu vraagt ze zich terdege af. Wat moet ik hiermee? Zeur ik en zo begint een mens aan zichzelf te twijfelen, wat heel logisch is. Want ja, je hebt 2 fantastische jaren met elkaar achter de rug en nu ineens ontstaan er barstjes.

Stel ik mij aan? Vraagt ze als eerste aan de therapeut van Vrije Seks. Nee, natuurlijk niet. Dit is wat jij voelt en wat je voelt, telt. Ze gaf aan het al meerdere malen met hem te hebben besproken. Hij was zich nergens van bewust.

Maar, zei hij, als zij hem er nu op attendeerde als hij het weer deed, zou hij er direct mee ophouden. Nu is zei iemand, die vanuit een volwassen blik kijkt. Ze gaf aan, ik heb hier moeite mee. Eigenlijk vraagt hij mij hem te corrigeren. Ik ben toch zijn moeder niet?

Zeker ben jij zijn moeder niet. Wat hij eigenlijk hiermee zegt is. Ik heb nog nooit geleerd mijn eigen verantwoordelijkheid voor mijn eigen gedrag gepakt. Juist zegt ze, dat is nou precies wat ik voel. Je begrijpt dat er dus inmiddels al aardig wat discussies hierover zijn geweest.

Ik ben die discussies zat. Maar er een punt achter zetten, nee zover ben ik nog niet. Hij staat echt nog wel in de plus. Dit is zijn enige minpunt. Heb jij tips? Wat ik bij hem als therapeut van Vrije seks bij hem zie, is dat hij moeite heeft om in te zien wat hij verkeerd doet. Hij zegt wel dat hij het wil veranderen. Maar zelf daarmee aan de slag gaan, komt niet bij hem op.

Dat is een vorm van onvolwassenheid. En ja zeggen en nee doen. Nou, dat is nou precies wat ik dus ook vind. Ga, hoe gek het ook klinkt, er is helemaal geen aandacht meer aan besteden. Ga datgene benoemen wat hij wel goed doet.

Als hij tijdens een feestje achter ander vrouwelijk schoon aanzit, loop je naar hem toe en geef je hem een compliment. Dat is inderdaad gek ja, want je zou hem op dat moment het weet niet wat aan willen doen.

Juist, dus wie zal er verbaasd zijn? Hij. En dan zeg je, wanneer pak je je verantwoordelijkheid? Dan loop je weg. Dan eens kijken of hij de boodschap begrijpt. Want degene bij wie de verantwoordelijkheid ligt, is bij hem.

Hij voelt dan donders goed, dat hij verkeerd bezig is. Hij mag je dan gaan laten zien dat hij moeite voor je wilt doen. Hij heeft tenslotte gezegd, ik begrijp het en wil je niet kwijt. Laat hem dat jou maar gaan laten zien.

Ik ga het zo aanpakken, dank je wel voor je advies.